Λέων

Λιοντάρι ή λιόντας : Μεγάλο αγελαίο αιλουροειδές αρπακτικό θηλαστικό, Panthera leo, Ζεί σε ανοικτούς  χώρους σε περιοχές της Αφρικής και της Ινδίας. Έχει καστανόξανθο κίτρινο τρίχωμα .

Το θηλυκό: Η λέαινα . Στά λιοντάρια οπως και σε πολλα άλλα ζώα παρατηρείται το φαινομενο του φυλετικου διμορφισμου. Το αρσενικο λιονταρι εχει πολλα διαφορετικα χαρακτηριστικα απο τη γυναίκα του. Το πιο εντονο ειναι η χαίτη.Το αρσενικό  εχει  μιά δασύτριχη χαίτη.

Το μικρό: Λεοντιδεύς (ανάλογο είναι το «Αετιδεύς» για τον Αετό) αλλά και σκύμνος. Βλ. Ιωβ 4.11, Ψαλ. 103.21, Ιερ. 28.38, Θρην.Ιερ. 4.3, Ωσηέ 13.8, Ναούμ 2.12, 2.13.

Φαινεται ομως οτι το σκυμνος σήμαινε μικρο οποιουδήποτε αγριου ζ'ωου (λύκου, λύγγα, αρκούδας, ελέφαντα, αλεπούς)

Ο Αριστοφάνης στους «Βατράχους» [στ. 1414] του μιλάει για «λεοντος σκύμνον »

Ο Ευριπίδης στις Βάκχες [στ. 677] μιλάει για σκύμνους λύκων.

Ο Ηροδοτος στην Ιστορια του 3.32 λεει επι λέξει

Ελληνες μὲν λέγουσι Καμβύσεα συμβαλεῖν σκύμνον λέοντος σκύλακι κυνός, Δηλαδή εβαλε μαζύ λεονταράκι με ενα κουτάβι (σκύλαξ : το μικρό του κυνός) .

Σύμβολο ανδρείας, ο βασιλιάς των ζώων. Συμμετέχει εν μέρει στη σύνθεση μυθολογικών ζώων. Βλ. Υβρίδια

Ετυμολογία

Πιθανότατα απο τήν ιαπετικη/πελασγική ρίζα σλεϊ (σχίζω, σπαράσσω). Δηλ σλέω> μτχ. σλέων (αυτός που σχίζει) > λέων

Ο λέων ως σύμβολο

Ενα ζώο ταυτόσημο της δύναμης και της εξουσίας. Το λιοντάρι από τους αρχαίους ήδη πολιτισμούς θεωρήθηκε ταυτόσημο της δύναμης και της εξουσίας. Με το ζώο αυτό συνδέθηκαν αρετές, οι οποίες έπρεπε να διακρίνουν έναν ηγεμόνα^[Α], όπως γενναιότητα, δύναμη και μεγαλοπρέπεια. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο της βασιλικής εξουσίας. Εχει υποστηριχθεί ότι η αρχαιότερη εμφάνιση λεόντων στην ανθρώπινη τέχνη εντοπίζεται σε σπηλαιογραφίες στη Γαλλία, χρονολογούμενες περί το 30.000 π.Χ., όπου εμφανίζονται δείγματα του εξαφανισμένου πλέον ευρωπαϊκού λέοντα των σπηλαίων (panthera leo spelaea). Σε τοιχογραφία, επίσης, της 5ης χιλιετίας π.Χ. από τη νότια Αίγυπτο, εμφανίζονται δύο λιοντάρια που στέκονται όρθια στα πίσω πόδια τους να πλαισιώνουν μια μορφή που ταυτίζεται πιθανώς με κάποια θεότητα.

Ο λέοντας εξάλλου κατείχε σημαντική θέση στην αιγυπτιακή τέχνη και κατά τους επόμενους αιώνες, καθως εμφανίζεται με τη μορφή της σφίγγας, του τερατομορφου πλάσματος με σώμα λέαινας και ανθρώπινη κεφαλή. Η σφίγγα πέρασε και στην αρχαία Ελληνική μυθολογία και θρησκεία, στην οποία συναντάται κυρίως με την προσθήκη φτερών. Στό αιγυπτικακό πάνθεο, επίσης, υπήρχαν δύο θεές με μορφή,λέαινας, η Μπαστέτ, η οποία απεικονιζεται συνηθως ως λέαινα ή γάτα ,και η Σεχμέτ, με σώμα γυναίκας και κεφαλή λέαινας. Το σύμβολο της Ιερουσαλήμ έλκει την καταγωγή του από τον λέοντα που συμβόλιζε για τους Εβραίους τη φυλή του Ιούδα. Το σύμπλεγμα των Λεόντων του Ασόκα το οποίο χρησιμοποιείται στη σύγχρονη εποχή ως σύμβολο της Ινδίας. Εξίσου σημαντική θέση κατείχε η μορφή του λιονταριού ως συμβόλου και στους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας, ειδικά στους Σουμέριους και στους Βαβυλώνιους, ενώ η χρήση του εξαπλώθηκε στη συνέχεια στους Χετταίους και στους Πέρσες.

Στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό το λιοντάρι συνδέθηκε με την ισχύ της εξουσίας από την ύστερη εποχή του χαλκού (1600-1100 π.Χ.), με παράδειγμα το γνωστό ανάγλυφο της «Πύλης των Λεόντων» στις Μυκήνες. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ανάλογη πύλη με παραστάσεις λεόντων υπάρχει και στη Χαττούσα, την πρωτεύουσα των Χετταίων, λαού με τον οποίο οι Μυκηναίοι είχαν στενές επαφές. Επιπλέον, το λιοντάρι συναντάται στους άθλους του Ηρακλή, του σημαντικότερου ήρωα των αρχαίων Ελλήνων: η δορά του λιονταριού της Νεμέας έγινε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά σύμβολα του ήρωα.

Μέσω των Ελλήνων ή των Περσών, η χρήση του λιονταριού ως συμβόλου μεταφέρθηκε στην Ινδία. Χαρακτηριστικό δείγμα αποτελούν οι «Λέοντες του Ασόκα» (Βλ. Εικόνα) , μια σύνθεση τεσσάρων λιονταριών που ακουμπούν τις πλάτες τους και στρέφονται προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το γλυπτό αυτό βρισκόταν στην κορυφή μιας στήλης που είχε τοποθετηθεί στη βορειοανατολική Ινδία γύρω στο 250 π.Χ. από τον αυτοκράτορα Ασόκα, σε μια περίοδο κατά την οποία η ινδική τέχνη και σκέψη είχε επηρεαστεί έντονα από την ελληνική, λόγω της πρόσφατης εξάπλωσης των Ελλήνων στην περιοχή με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τη δημιουργία ελληνοϊνδικών βασιλείων.

Με την επικράτηση του Χριστιανισμού, το λιοντάρι αναγνωρίστηκε ως σύμβολο του ευαγγελιστή Μάρκου. Ο ευαγγελιστής Μάρκος ανακηρύχθηκε το 828 πολιούχος της Βενετίας, μετά τη μεταφορά των λειψάνων του στην πόλη αυτή από την Αλεξάνδρεια το ίδιο έτος, οπότε το φτερωτό λιοντάρι του χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας.

Παράλληλα, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η αναπαράοταση του λιονταριού, χρησιμοποιήθηκε  ως σύμβολο από πολλούς ηγεμονες.

Video (Απόσπασμα απο παρουσιαση του Μουσείου Arms and Armour from the Movies)

1. Ο Μακιαβέλλι προσθέτει πολύ περισσότερες "αρετές" στον "Ηγεμόνα" του.  Δες

Niccolo Machiavelli Quotes

Το λιοντάρι στην Τέχνη

 Κινηματογράφος

Πρωταγωνιστής στην ταινία του Ντίσνεϋ «ο Βασιλιάς των Λιονταριών»

Στην εικόνα η Α. Μ. ο Βασιλέας Μουφάσα μετά της Κ^ας Μουφάσα σε τρυφεράν φάσιν.

Μυθολογία - Ιστορία

Μύθοι Αισώπου

Το λιοντάρι ερχεται 2^ο μετά την Αλεπού στους μυθους του Αισώπου, η αλεπού συμμετέχει σε 38 μύθους και το λιοντάρι σε 34:

ΜΥΘΟΙ ΕΜΜΕΤΡΟΙ

ΕΝ ΠΑΡΑΘΕΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ Π. ΣΟΥΤΣΟΥ 

• 02. Όνος φέρων λεοντήν
• 25. Λέων κοιμώμενος

ΕΓΓΡΑΦΟ ΜΕ ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ.

Λέων της Νεμέας

Στην ελληνική μυθολογία, ο λέων της Νεμέας ήταν ένα λιοντάρι που ζούσε στην περιοχή της Νεμέας και σκόρπιζε το φόβο. Ήταν απόγονος του Τυφώνος και της Έχιδνας ή του Όρθρου και της Χίμαιρας. Υπάρχει ακόμα η άποψη ότι έπεσε από τη Σελήνη και ήταν απόγονος του Δία και της Σελήνης. Το θηρίο αυτό σκοτώθηκε τελικά από τον Ηρακλή.

Λέων της Κέας

Λέων της Χαιρωνείας

Το μαρμάρινο "Λιοντάρι της Χαιρώνειας" φυλάσσει τον κοινό τάφο, όπου οι άνδρες του Ιερού Λόχου ετάφησαν, μετά την νίκη του Φίλιππου, το 338 π.Χ. Λέγεται ότι όταν ο Φίλιππος τους είδε όλους πεσμένους στο χώμα, ανάμεσα σε δάκρυα είπε: "Να χαθεί ο άνθρωπος ο οποίος έχει υποψίες ότι αυτοί οι άνδρες έκαναν ή δέχθηκαν οτιδήποτε ευτελές". Χτίστηκε, σύμφωνα με τον Παυσανία, από τους Θηβαίους στην μνήμη των πεσόντων. Ανασκαφές στον τάφο, έφεραν στο φως 254 σκελετούς, τοποθετημένους σε επτά στρώματα.

Λέοντες στην Τέχνη

Στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό το λιοντάρι συνδέθηκε με την ισχύ της εξουσίας από την ύστερη εποχή του χαλκού (1600-1100 π.Χ.), με παράδειγμα το γνωστό ανάγλυφο της «Πύλης των Λεόντων» στις Μυκήνες. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ανάλογη πύλη με παραστάσεις λεόντων υπάρχει και στη Χαττούσα, την πρωτεύουσα των Χετταίων, λαού με τον οποίο οι Μυκηναίοι είχαν στενές επαφές. Επιπλέον, το λιοντάρι συναντάται στους άθλους του Ηρακλή, του σημαντικότερου ήρωα των αρχαίων Ελλήνων: η δορά του λιονταριού της Νεμέας έγινε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά σύμβολα του ήρωα.

Μέσω των Ελλήνων ή των Περσών, η χρήση του λιονταριού ως συμβόλου μεταφέρθηκε στην Ινδία. Χαρακτηριστικό δείγμα αποτελούν οι «Λέοντες του Ασόκα» (Βλ. Εικόνα) , μια σύνθεση τεσσάρων λιονταριών που ακουμπούν τις πλάτες τους και στρέφονται προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το γλυπτό αυτό βρισκόταν στην κορυφή μιας στήλης που είχε τοποθετηθεί στη βορειοανατολική Ινδία γύρω στο 250 π.Χ. από τον αυτοκράτορα Ασόκα, σε μια περίοδο κατά την οποία η ινδική τέχνη και σκέψη είχε επηρεαστεί έντονα από την ελληνική, λόγω της πρόσφατης εξάπλωσης των Ελλήνων στην περιοχή με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τη δημιουργία ελληνοϊνδικών βασιλείων.

Με την επικράτηση του Χριστιανισμού, το λιοντάρι αναγνωρίστηκε ως σύμβολο του ευαγγελιστή Μάρκου. Ο ευαγγελιστής Μάρκος ανακηρύχθηκε το 828 πολιούχος της Βενετίας, μετά τη μεταφορά των λειψάνων του στην πόλη αυτή από την Αλεξάνδρεια το ίδιο έτος, οπότε το φτερωτό λιοντάρι του χρησιμοποιή θηκε ως σύμβολο της Γαληνοτάτης της Δημοκρατίας.

Παράλληλα, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η αναπαράοταση του λιονταριού, χρησιμοποιήθηκε  ως σύμβολο από πολλους ηγεμονες.

1. Ο Μακιαβέλλι προσθέτει πολύ περισσότερες "αρετές" στον "Ηγεμόνα" του.  Δες

Niccolo Machiavelli Quotes

Παροιμιες - Φράσεις

Ενα αλλά λέοντα (Η Αλεπου ειρωνεύονταν τη λέαινα ότι γεννάει μόνο ένα λιονταράκι, αυτη απαντήσε «ένα αλλά λεοντα»=ένα αλλά σημαντικο).

Εξ όνυχος τον λέοντα (αν δεις το νυχι μπορεις να καταλάβεις πως είναι το λιοντάρι)

Κάνει λεονταρισμούς: παριστάνει τον γενναίο (ανάλογο με το «κοκορεύεται»)

Λεόντειος εταιρεία : εταιρεια στην οποία ορισμένοι εταίροι έχουν μόνο συμετοχή στα κέρδη και όχι στις ζημίες. Ο όρος χρησιμοποιείται μόνο συμβολικά γιατί τέτοιες εταιρείες, όπως είναι φυσικό, δεν ιδρύονται.

1. Εδιώξαμε την αλεπού και μπήκε το λιοντάρι^[241.568]
2. Σέρνει ο λαγός το λέοντα με το χρυσό το ράμμα.^[241.939]
3. Κάλλια να 'μαι κεφαλή ποντικού παρά ουρά λιονταριού^{[ 207.29 π.658]}
4. Οι μαζί πνίγουν λιοντάρι^{[207.44 π.191]}

Αν δεν επαρκεί η λεοντή (ή ισχύς, η δύναμη) πρόσθεσε και την αλωπεκήν, το τομαρι της αλεπους (δηλ. την πονηριά).
9039.82 §63 σ.30 Ζηνόβιος

Ενδιαφέρουσα λέαινα: Η λέαινα εις ενδιαφέρουσαν [κατάστασιν] λέγεγται βρυάζουσα λέαινα
Ησύχιος

Παρομοιώσεις

Οι Ελληνες πολέμησαν σαν λιοντάρια.

Εχουμε πολλές παρομοιώσεις στη Δημοτική Ποιηση

^{[9098] [9098]}

^[9098]

Ονόματα

Λεοντόκαρδος

Ο βασιλιάς Ριχαρδος ονομάστηκε Λεοντόκαρδος για τήν γενναιοτητά του.

Λιόντας ο ληστής.

Γνωστός μόνο απο το ομώνυμο τραγουδάκι. Δεν μπορεσα να βρώ Λιόντα στον κατάλογω των ληστων του "ΛΗΣΤΕΣ" ^[1112]. Πιθανόν να πλάστηκε ποητική αδεία_ι.

ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

Ονόματα Αυκοκράτορων του Βυζανίου

Λέων Α ο Θράξ

Ηταν από τη Θράκη όμως το προσωνύμιό του ήταν «ο χασάπης» (Macellus=μακελλάρης) κι αυτό οχι λόγω επαγγέλματος.

Λέων Β.

Εγγονός του Α. Βασίλεψε μόνο δέκα μήνες γιατί τον δηλητηρίασε η καλή του η μανούλα η Αριάδνη.

Λέων Γ ο Ίσαυρος

Αυτοκράτορας του Βυζαντίου από το 717 ως το 741. Συνέδεσε το όνομά του με τις νίκες κατά των Αράβων και την νομοθεσία της Εκλογής, αλλά πάνω απ' όλα υπήρξε ο πρωτεργάτης της Εικονομαχίας.

Λέων Δ ο Χάζαρος

Οι χάζαροι ειναι μια μισο-νομαδική φυλή του Καυκασιανού Πόντου στην οποία ανήκε ο μακαρίτης. Πιθανόν το χατζάρι (σπαθί) να ήταν προιόν της βιομηχανίας τους.

Λέων Ε ο Αρμένιος

Αρμένης. Διάδοχος του Μιχαηλ Ραγκαβέ. Βασίλεψε 3 χρονάκια. Τα έβαλε με τους Βουλγάρους και ήταν και εικονοκλάστης, τρομάρα του! Τον διαδεχθηκε ο Μιχαηλ ΙΙ ο Ψελλός αφου προηγουμένως φροντισε να δολοφονήσει τον Λέοντα για να συντομευθούν οι διαδικασίες!

Λέων ΣΤ' ο Σοφός

Αυτοκράτορας του Βυζαντίου από το 886 μέχρι το θάνατό του το 912. Μαθητής του Φωτίου με εξαιρετική μόρφωση διακρίθηκε ως δόκιμος συγγραφέας και ενθουσιώδης ρήτορας. Έγραψε εκτενή επιτάφιο για τον πατέρα του, ποιήματα, λόγους και ομιλίες, που συνήθιζε να εκφωνεί ο ίδιος στις εκκλησιαστικές γιορτές και στριατιωτικό εγχειρίδιο, τα «Τακτικά». Για τη συγγραφική του δραστηριότητα τιμήθηκε όσο ακόμη ζούσε με την προσωνυμία «Σοφός». Σ' αυτόν αποδίδονται, χωρίς πολλή βεβαιότητα, οκτώ επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας επιγραφόμενα Λέοντος του Φιλοσόφου.

Αλλοι Λέοντες

Ο Λέων Σγουρός υπήρξε βυζαντινός άρχοντας του Ναυπλίου στις αρχές του 13ου αιώνα. Το 1208, απελπισμένος από την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Φράγκους αυτοκτόνησε πέφτοντας έφιππος από τους βράχους της Ακροκορίνθου. ^[9268]

Ονόματα παπών

• Πάπας Λέων Α΄

• Πάπας Λέων Β΄

• Πάπας Λέων Γ΄

• Πάπας Λέων Δ΄

• Πάπας Λέων Ε΄

• Πάπας Λέων ΣΤ΄

• Πάπας Λέων Ζ΄

• Πάπας Λέων Η΄

• Πάπας Λέων Θ΄

• Πάπας Λέων Ι΄

• Πάπας Λέων ΙΑ΄

Λόγιοι Λέοντες^[438]

• Λέων ο γραμματικός (~10 Αι. μΧ). Χρονογράφος
  • Χρονογραφία
• Λέων ο Διάκονος (~950 μ.Χ) ή Ασιάτης ή Καράς. Ιστορικός
  • Ιστορία των ετών 959-975
• Λεων ο Φιλόσοφος ή Μαθηματικός. Εργα του:
  • Περι βασιλείας
  • Εις εαυτόν
  • Χριστόν μεν σέβει, τα Ελλήνων δε φαυλίζει
  • Περι εκλείψεως ηλίου και σελήνης
• Λέων ο Χοιροσφάϰτης ἢ Μισογόης
  • Εις τα εν Πυθίοις θερμά
    περιγράφει σε στίχους τα λουτρά της Γιάλοβας που είχε ανακαινίσει ο αυτοκράτορας Λέων Στ.

     

Τοπωνύμια

• Λεοντάρι Βοιωτίας
• Λεοντάρι Καρδίτσας
• Λεοντάρι Αρκαδίας
• Πόρτο Λεόνε

Από το 1318 μ.Χ. ο Πειραιάς έχασε και το αρχαίο όνομά του. 'Εγινε το "PORTO LEONE", το "PORTO DRACO" των Φράγκων και από το 1456 το "Ασλάν λιμάνι" των Τούρκων (λιμάνι λέοντος), από το μαρμάρινο άγαλμα Λέοντος, που βρισκόταν περίπου στη θέση όπου χτίστηκε αργότερα το Παλαιό Δημαρχείο (Ρολόι) - και το οποίο "απήγαγε" το 1688, στη διάρκεια της γνωστής εκστρατείας του κατά των Αθηνών, ο Φρ. Μοροζίνι και μετέφερε στο Ναύσταθμο της Βενετίας, όπου εξακολουθεί να βρίσκεται. Το άγαλμα του Λέοντος, του οποίου δεν γνωρίζουμε ούτε τον γλύπτη που το φιλοτέχνησε, ούτε τον χρόνο της κατασκευής του, ή, έστω, της τοποθέτησής του στον Πειραιά, "με το υπερφυσικόν μέγεθος, με την ανθρωπίνην μορφήν και τας μυστηριώδεις επιγραφάς αποτελεί - όπως εύστοχα παρατηρεί ο Ιωάννης Αλ Μελετόπουλος- και θα αποτελέσει ίσως εσαεί ένα από τα άλυτα μυστήρια της ιστορίας...".

Κρήνη του Morozini

Βρισκεται στην Πλατεία Λιονταριών (πλ. Ε. Βενιζέλου) στο Ηράκλειο (Κρήτη). Περίτεχνο ενετικό συντριβάνι με τα 4 λιοντάρια, που από το στόμα τους αναβλύζει νερό. Η Κρήνη Μοροζίνι βρίσκεται στην Πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου στο κέντρο του Ηρακλείου, αλλά για τους Ηρακλειώτες η ονομασία αυτή είναι άγνωστη και συνήθως αναφέρονται σε αυτή σαν την Πλατεία Λιονταριών ή για συντομία Λιοντάρια.
Η κρήνη με τα λιοντάρια είναι ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία που κληροδότησαν οι Ενετοί στο Ηράκλειο. Οταν κατασκευάστηκε πρόσφερε λύση στο πρόβλημα ύδρευσης της πόλης, και αναφέρεται ότι τροφοδοτούσε τους πολίτες με 1.000 βαρέλια νερό ημερησίως.

Ιστορικές πληροφορίες που σώζονται μέχρι σήμερα αναφέρουν ότι την εποχή της αραβικής κατάκτησης (9ος-10ος μ.Χ.) στην πλατεία διεξαγόταν το μεγαλύτερο σκλαβοπάζαρο της Ανατολικής Μεσογείου.
Στην βυζαντινή περίοδο (10ος-13ος) η Πλατεία Λιονταριών φιλοξενούσε την κατοικία του βυζαντινού διοικητή του Ηρακλείου.
Επί Ενετοκρατίας (13ος-17ος) εδώ κτίστηκε το Παλάτι του Ενετού Δούκα (Palazzo Ducale), όπου ο δούκας αποφάσιζε για την τύχη του Ηρακλείου και των ανθρώπων του μαζί με τους δύο συμβούλους του (consilierii). Το δουκικό παλάτι ήταν πολυώροφο με βεράντες και θολωτούς χώρους που ενοικιάζονταν σαν καταστήματα στο ισόγειο. Βρισκόταν στο βόρειο τμήμα της πλατείας Λιονταριών, εκεί που σήμερα είναι τα σουβλατζίδικα, ενώ καταλάμβανε ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο.

Επώνυμα

• Λεοντόπουλος
• Λεοντιάδης
• Κοντολέων

Παράγωγα

Λεοντή: Τομάρι λιονταριού που το φορούσε ο Ηρακλής για προστασία, τρομοκρατία και επίδειξη.

Ο Λέων της Νεμεας είχε πολύ σκληρό δέρμα, το οποίο δεν μπορούσε να τρυπηθεί από όπλο. Η Ηρακλής χρησιμοποίησε στην αρχή το τόξο και το σπαθί του, χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά το έπνιξε. Ο ήρωας φόρεσε την «λεοντή» (δέρμα, τομάρι λέοντος) και πήγε στον Ευρυσθέα ο οποίος τρομοκρατήθηκε, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το ίδιο το Λιοντάρι, και κρύφτηκε σε ένα πιθάρι. Ο Ηρακλής κράτησε την λεοντή και τη φορούσε πάντα στο εξής σαν πανοπλία. Στην Φωτογραφια : Αγαλμα του Κόμμοδου που φοράει λεοντή. Βρισκεται στο Μουσείο του Καπιτωλίου ( εργο του Horti Lamiani - 1874).

Ανάλογο η αιγίς του Διός.

Χαμαιλέων

Ερπετό. Μοιάζει περισσότερο με σαύρα παρά με λιοντάρι.

Οταν ο Χαμαιλέων θέλει να φάει εκτοξευει την μακριά γλώσσα του - η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις ειναι μεγαλύτερη απο το σώμα του - προς το θύμα του. Η γλώσσα του εχει στην ακρη της μια κολλώδη ουσία η οποία παγιδευει τα εντομα με τα οποία τρέφεται. Η ταχύτητα με την οποία ο χαμαιλεων εκτοξεύει την μακριά γλώσσα του ειναι γρηγορότερη απο το ανθρώπινο μάτι.

Εχει την ικανότητα να αλλάζει χρώμα και να προσαρμόζεται στο εκάστοτε περιβάλλον. Γι΄αυτο χρησιμοποιείται το όνομα τους για να χαρακτηρίσει ανθρώπους άστατους και ευμετάβλητους που αλλαζουν περποιθήσεις ανάλογα με τα συμφέροντα της στιγμής.