Το «Ν» σέρνει καράβι.
Η σημασία της προσθήκης ενος "Ν" στο Ματθ. Κεφ. 23.Στ. 37

  Αυτό είναι το κείμενο από την Πατριαρχική έκδοση του ευαγγελικού κειμένου:  
 
 
  37 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η πόλη που σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους απεσταλμένους προς αυτήν! πόσες φορές θέλησα να μαζεψω τα παιδιά σου οπως μαζευει η κλώσσα τα κοτόπουλά της κάτω από τις φτερούγες και δεν [το] θελήσατε.  
  Πηγή: http://www.myriobiblos.gr/bible/nt2/matthew/23.asp  
 

Ο «γνήσιος ευπατρίδης, έξοχος συγγραφέας και πνευματικός άνθρωπος, ο Εκπρόσωπος Τύπου του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ο Γιάννης Χατζηφώτης», στο βιβλίο του ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ & ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ Εκδ. ΑΛΚΥΩΝ σελ 29, εφροντισε να βάλει ενα «ευφωνικό» (ομού και μπαμπέσικο) «ν» στο "ηθέλησα επισυναγαγείν" κάνοντάς το "ηθέλησαν επισυναγαγείν" μεταφέροντας έτσι την επιθυμία ενέργειας στους προφήτες και αφαιρώντας την από τον Ιησού.

Η παραποίηση αυτή είναι μια μελανή κηλίδα στό έργο του Χατζηφώτη. [1]

Αφέονταί του αι αμαρτίαι, οχι βεβαια γιατι "ο αποθανών δεδικαίωται", αλλά γιατί επέλεξε κάποιες θαυμάσιες λιθογραφίες για το βιβλίο του αυτό.

THE BOOK
  
 
Η μετατροπή του πρώτου προσώπου (Ιησούς) με αυτό τον τρόπο σε τρίτο πρόσωπο (οι προφήτες και οι απεσταλμένοι) είναι σκόπιμη μπαγαποντιά για να δείξουμε ότι «η βασίλεια η εμή ουκ εστίν του κόσμου τούτου» σε αντίθεση με τη λογική και τη μεσσιανική θεωρία ότι όντως ο Ιησούς ήθελε να παίξει το ρόλο κοσμικού Βασιλιά και είχε κάνει ανάλογες προσπάθειες. Πλαστογραφείτε, πλαστογραφείτε πάντα κάτι μένει.
 
 

Τις ο Χατηφώτης και ποία τα έργα τα αυτού

  
  Ένας γνήσιος ευπατρίδης, έξοχος συγγραφέας και πνευματικός άνθρωπος, ο Εκπρόσωπος Τύπου του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ο Γιάννης Χατζηφώτης απεβίωσε ξαφνικά (18/7/2006), αφήνοντας πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό.  
 

ο Δράστης
Πληροφορηθείς τον θάνατό του ο Μακαριώτατος κ. Χριστόδουλος[1] έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η στρατευομένη Εκκλησία έχασε ένα σπουδαίο παιδί Της και έναν ικανό εργάτη Της. Η αιφνίδιος εκδημία του αγαπητού Ιωάννη Χατζηφώτη έφερε θλίψη στην καρδιά μας. Ο Ιωάννης Χατζηφώτης υπηρέτησε την Εκκλησία σε νευραλγικές θέσεις, με όλη του τη δύναμη και όλο το πάθος της ψυχής του, τόσο με τη γραφίδα του, όσο και με τον λόγο του. Τα προϊόντα του γονίμου καλάμου του αποπνέοντα άρωμα Ελληνορθοδοξίας, θα αποτελούν ζώσα μαρτυρία της. Ευχόμεθα ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και να δώσει παρηγορία εις την οικογένειά του»

[1] Ο Χριστοδουλος, εκανε (ή τουλάχιστον ευθύνεται γιατι εγιναν) μεγαλύτερες πλαστογραφίες: Στό Κατά Ματθαίον Α:25 τέσσερις λέξεις έχουν τεχνηέντως απαλειφθεί από το ηλεκτρονικό κείμενο που βρίσκεται στο site της Αποστολικής διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδας που αλάζουν τελειως το νοημα του στίχου..

 
   

Ο I. Μ. Χατζηφώτης γεννήθηκε το 1944 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από γονείς Δωδεκανησίους και έφυγε από τη ζωή τον Ιούλιο του 2006 στην Αθήνα.

Έκανε σπουδές φιλολογίας στην Αθήνα και κοινωνιολογίας της θρησκείας στην Κατάνη της Σικελίας.

  • Διετέλεσε Μέγας Αρχων Υπομνηματογράφος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας
  • Μέγας Αρχων Ιερομνήμων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
  • Από το 1982 ως το 1998 Σύμβουλος και Εκπρόσωπος Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ
  • Από το 1983 Διευθυντής του επισήμου οργάνου της Εκκλησίας της Ελλάδος «Εκκλησιαστική Αλήθεια».
  • Από το 1984 ώς το 1995 Διευθυντής και Εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου
  • Μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών,
  • Μέλος της Εταιρίας Ιστορικών Μελετών επί του Νεοτέρου Ελληνισμού,
  • Μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»,
  • Τακτικός εταίρος της Εταιρίας Βυζαντινών Σπουδών,
  • Μέλος της Μεσογειακής Ακαδημίας της Ρώμης,
  • Μέλος της Ελλ. Βιβλιογραφικής Εταιρίας,
  • Μέλος του Δ.Σ. της Δωδεκανησιακής Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρίας,
  • Αντιπρόεδρος της Έκκλησης της Ακρόπολης,
  • Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Δημόσιογράφων - Ιδιοκτητών Επιστημονικού Περιοδικού Τύπου,
  • Μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Συμβούλων Δημοσίων Σχέσεων,
  • Αν. Γεν. Γραμματέας της Ελληνικής Επιτροπής των Φίλων της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.

Ασχολήθηκε με την ποίηση, την κριτική βιβλίου, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, το θέατρο. Μελετήματα του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ιστορικά, λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά.

Έκανε διαλέξεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ιταλία, τη Μάλτα, τη Μ. Βρεταννία, τη Ρωσία, τις Ηνωμένες Πολιτείες κ.λπ. και συμμετείχε σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά συνέδρια.

Έργα του έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά, ιταλικά, γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά και ρωσικά. Ποιήματα του έχουν μελοποιηθεί από τον Χρήστο Τσιαμούλη, τον Γ. Βούκανο και τον Μαρσέλ Σπινέι. Θεατρικά του έργα παρουσιάστηκαν από το Αττικό Θέατρο, την ΕΤΙ και την ΕΡΑ.

Μέλος της Συνάντησης της Μεσογείου από το 1985 ώς το 1990. Κυριότερα έργα του αναφέρονται στην Αλεξάνδρεια, τα Δωδεκάνησα, το Αγιον Ορος, το Βυζάντιο, τον Νέο Ελληνισμό, την εκκλησιαστική ιστορία, την ελληνορθόδοξη παράδοση, τον λαϊκό πολιτισμό, τη νεοελληνική λογοτεχνία κ.λπ.

Βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και την Ακαδημία της Λιγουρίας, την αρχαιότερη της Ιταλίας που βρίσκεται στη Γένοβα.

Υπήρξε τακτικός συνεργάτης όλων σχεδόν των ημερησίων αθηναϊκών εφημερίδων και περιοδικών: «Έθνους», «Νέων», «Ελευθεροτυπίας», «Βραδυνής», «Εστίας», «Καθημερινής», «Απογευματινής», «Ακρόπολης», «Εικόνων», «Επικαίρων», «Ιστορίας εικονογραφημένης» και αρθρογράφος του «Ελευθέρου Τύπου» στο ένθετο «Ορθοδοξία και Ελληνισμός».

 
  Πηγή: http://www.ecclesia.gr/greek/pronaos/pronaos_102.html#n1