all about cross
 
... αλλά και για την σταύρωση του Ιησού και αλλων τινών
 
  Κλικ στα εικονιδια αυτα κουμπι για να δειτε λεπτομερειες ή εικονες  
 

Η λέξη "Σταυρός"

 
  Προέρχεται απο το αρχαίο ελληνικό ρήμα ίστημι= στέκομαι oρθιος και σήμαινε το παλούκι, τον πάσσαλο ή ακομα και το φράκτη απο πασσάλους. Στα Λατινικά πέρασε ως Staurus. Με την συνήθη σύγχυση του "u" με το "v" απαντάται και ως stavrus. Επανήλθε ως αντιδάνειο σε σύνθετες λατινικές (ή λατινογενείς) λεξεις:
  • Restaurant = αυτό που σε αναστυλώνει. Πρβλ. και την μέχρι σήμερα ισχύουσα έκφραση "να φάω κάτι να στυλωθώ". Η λέξη στύλος=πάσσαλος=σταυρός.
  • Restauration = Αναστύλωση.

Παράγωγες λέξεις

Ουσιαστικά: σταυροφορία, σταυροφόρος, σταυρικός (επιθ), σταύρωση, σταυροπροσκύνηση.
 Ρήματα: σταυρώνω, σταυροκοπιέμαι
Επίρρημα: σταυροειδώς
Κύρια Ονοματα: Σταύρος, Σταύρακας, Σταυρούλα, Σταυριανή, Σταυράκιος .

Συνώνυμα

Ξύλον. πρβλ. Ο "επι ξύλου κρεμάμενος" (στερημενος απο καθε περιουσιακο στοιχειο, ακόμη και απο τα ρουχα του. Θεωρειται καταραμένος).

Απο τη μεθοδο εκτελεσης με σταυρό παραγεται το ρήμα σταυρώνω. Δηλαδή εκτελώ καποιον με σταυρικό θανατο. Για το ρήμα σταυρώνω υπάρχουν τα εξής συνώνυμα:
  • Ανασταυρώ
  • Διαπασσαλευω,
  • Προσηλώ (πρβλ. "ηλοις προσηλώθη ο Νυμφίος της Εκκλησίας" ) (ΣΣ. το “ήλοις” είναι πλεονασμός)
  • Καθηλώ (πρβλ. Αποκαθήλωση, από+κατά+ηλώ=καρφώνω, απο το ήλος=καρφίς=καρφί)
  • Κρεμώ (πρβλ. Σήμερον κρεμάται επι ξύλου... " ή ο " επι ξύλου κρεμάμενος").
  • Ανακρεμάνυμι
  • Προσαρτώ
  • αναρτώ

Σχετικές Εκφράσεις

  • Μη με σταυρώνεις (με βασανίζεις. Αναλογο του "μη με πιλατεύεις").
  • Μα το σταυρό. (ορκος)
  • Με το σταυρό στο χέρι (με τιμια μεσα και μεθοδους).
  • Οι Ελληνορθόδοξοι δεν ξεχνούμε: Σταυρό στον Πέτρο Ευθυμίου, τον άνθρωπό μας (οπου εδω εννοειται ο σταυρος που τίθεται στα ψηφοδέλτια).
  • Επειδή οι εμποροι του παλιου καιρού συνηθιζαν να κάνουν το σημείο του σταυρού πάνω στα χρήματα της πρώτης είσπραξης της ημέρας (σεφτέ), επεκράτησε η έκφραση "δεν έχω σταυρώσει δεκάρα" που σήμαινε "δεν έχω κάνει καμία είσπραξη".
  • Κάνε το σταυρό σου: Ευχήσου πχ. κανε το σταυρο σου να μην επαθαν κανενα ατύχημα!
  • Σταυροκοπιέμαι,: Κάνω επανειλημμένα τον σημείο του σταυρού.
 
 

Ποιό ηταν το σχήμα του;

  Εξετάζοντας τον σταυρό σαν το επίσημο όργανο δημόσιας εκτέλεσης μπορουμε να πουμε οτι ηταν ενα παλουκι ψηλοτερο απο το αναστημα ενος ανθρώπου που ηταν στημένο στον συνηθη χωρο των εκτελεσεων. Οι Ρωμαίοι το ονομαζαν crux simplex. Ο τιμωρούμενος προσηλώνωνταν πανω σε αυτον τον πασσαλο. Πολλές φορές το οργανο συμπληρωνωνταν με ενα ξυλο (λατ. crux commissa) που κουβαλουσε ο κατάδικος. Το ξύλο τοποθετούσαν στην κορφή του πασσαλου ετσι ωστε να σχηματιζεται ενα ταυ (“Τ”).  
 
 

Ηταν το ταυ (Τ) το μόνο σχήμα σταυρού;

  
  Το ταυ (Τ) δεν ηταν το μονο σχημα, υπήρχαν επισης:
  • Ο crux simplex (I), μονος ο πασσαλος χωρις την οριζοντια τραβέρσα ( patibulum )( )
  • Ο crux decussata (X),ή ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα ( ΣΤΑΥΡΟΣ Χ)
  • Ο crux commissa (T), η ο σταυρός του Αγ. Αντωνίου ( Σταυρός σε σχήμα Τ )
  • Ο crux immissa ή crux ordinaria (†), ή Λατινικος Σταυρός που μονο παριστανεται σε μεγαλη εκταση στην αγιογραφια (Δες και το video παραπάνω). περισσότερα
Ολα αυτα τα σχηματα ισχυαν για τις "τακτικες" ποινές που επιβαλλοντουσαν απο τα ρωμαικα δικαστήρια σε ποινικους ή πολιτικους καταδίκους. Οταν οι Ρωμαίοι προσέφευγαν σε μαζικες εκτελεσεις, καθε δεντρο μπορουσε να χρησιμοποιηθει ως σταυρος.
Δύο πιθαναλογούμενα πρόσθετα ήταν:
  1. Ενα υποπόδιο στο κατω μερος του σταυρού, ίσως για να ελαφρώσει το βάρος απο τους καρπους και να παρατείνει το μαρτυριο. Μερικές φορές περιλαμβάνεται σε αναπαραστάσεις της σταύρωσης του Ιησού, αλλά δεν αναφέρεται σε αρχαίες πηγές.
  2. Ενα κάθισμα (sedile) παλι για ξαλαφρωμα του βάρους στα χέρια. Που όμως εμπαινε στα οπίσθια του καταδικου και τον εκανε να υποφέρει περισσότερο.

Oι εκτελέσεις είχαν σωφρονιστικό χαρακτήρα, όχι βέβαια για τον εκτελούμενο, αλλά για τους παρακολουθούντες την εκτέλεση και κυρίως για όσους περνούσαν από το χώρο των εκτελέσεων. Σε αντίθεση με άλλες μορφές εκτέλεσης παρείχε το πλεονέκτημα ότι ο εκφοβισμός γίνονταν όχι μόνο στους παρευρισκόμενους κατά την ώρα της εκτέλεσης αλλά και σε όλους τους περαστικούς για μέρες μετά.

Αναντίρρητα ο πιό διάσημος σταυρωμένος στην τέχνη και στη λαογραφία είναι ο Ιησούς. Υπάρχουν χιλιάδες ζωγραφικοί πίνακες που τον παριστάνουν να κουβαλάει το σταυρό (πάσσαλο συνενωμένο με το patibulum, την τραβέρσα). Οι πίνακες αυτοί έγιναν από ανθρώπους που δεν είχαν δει ποτέ σταύρωση (ο Μ. Κωνσταντίνος την κατάργησε). Η ΚΔ δεν περιγράφει τι ακριβώς κουβαλούσε ο Ιησούς, λέει “τον Σταυρόν αυτού”. Υπολογίζεται ότι το σύνολο του σταυρού θα ζύγιζε πάνω από 135 κιλά. Βάρος που ούτε ο Γολιάθ θα μπορούσε να μεταφέρει, και που βέβαια ο Ιησούς, μικρόσωμος, αδύνατος και έχοντας φάει και ένα γερό χέρι ξύλο προηγουμένως θα ήταν των αδυνάτων αδύνατο ακόμα και να ανασηκώσει.

 

 

  
 

Πιθανολόγηση του σχήματος του σταυρού

  
  Ολα συγκλινουν στη εικασία οτι ο σταυρος του Ιησου, αλλα και των περισσοτέρων σταυρωθέντων, ηταν σχήματος Τ. Οι λογοι ειναι:
  • Η κατασκευη ενος σταυρου σχηματος Τ ειναι απλη σε αντιπαράθεση με τον καθολικο σταυρο (+) που απαιτει να δημιουργηθει εγκοπή Προβολή στο σημειο της συνεννωσης, πράγμα κοπιαστικό και παντελώς άχρηστο. Προβολή
  • Τετοιος σταυρος σχηματος Τ περιγραφεται στά περισσοτερα ιστορικά κειμενα που δεν αφορούν τον Ιησού.
  • Ο Γολγοθάς ηταν ο τοπος των εκτελεσεων και εκει θα υπηρχε ήδη ο σταυρός-στύλος ή οι σταυροί-στύλοι.
  • Ο κατάδικος κουβαλούσε το οριζόντιο ξύλο, το patibulum, την τραβέρσα [3], με τα χερια σε εκταση και δεμενα πανω σε αυτη, για να μην μπορει να φύγει στη διαδρομή. Η τραβέρσα εμποδιζε τον κρατούμενο να τρέξει. Επαιζε δηλαδή τον ρόλο που παίζουν οι σημερινές χειροπέδες.
  • Στο λαιμο του ηταν κρεμασμενη η επιγραφή της καταδίκης του [ΑΙΤΙΑ] .
  • Ολες οι απεικονισεις εγιναν απο ζωγραφους που δεν ειχαν δει ποτέ σταυρωση και επηρεάστηκαν απο το ΣΥΜΒΟΛΟ του σταυρου και "κατασκευασαν" με την φαντασία τους ενα αντιστοιχο οργανο εκτέλεσης. Ορισμενοι ζωγραφοι, τολμηροτεροι και με ρεαλιστικη φαντασια εδωσαν μια νοτα Τ (ταύ) Προβολή στο σταυρο. Δεν βρηκα ομως κανενα πινακα που να δειχνει τον Ιησου να κουβαλάει μόνο την τραβέρσα [3](patibulum).
  • Στην Ακολουθία εις κεκοιμημένους (επι κληρικών) αναφέρεται [σ. 42] "οι τον σταυρόν ως ζυγόν αράμενοι ..." που σημαίνει οτι οι πλαιοτεροι εννοούσαν ή πιστευαν οτι ο καταδικος μετέφερε μονο την τραβέρσα.
  
 

Που τοποθετήθηκε ο Σταυρός - Ο Γολγοθάς

 
 
Ο Μάρκος έχει μεταφράσει μία αραμαϊκή λέξη. O Γολγοθάς ερμηνεύεται ως «κρανίου τόπος». Η λέξη, (το σωστό είναι golgoltha,πληθ.) πού με απλά λόγια σημαίνει "κρανία" ή "κεφάλια". Αρα ηταν "κρανίων τόπος" και οχι "κρανίου τοπος" . Οι Χριστιανοί ανέκαθεν πίστευαν ότι σήμαινε ένα βράχο ή ύψωμα με μορφή σαν ένα κρανίο, αλλά golgoltha είναι λέξη που χρησιμοποιείται καταμέτρηση των κεφαλών, όπως και στην απογραφή ή καταμέτρηση των φορολογουμένων. (πρβλ. Το «κατά κεφαλήν εισόδημα», και το λατ. «per capita»).   Ίσως όλα αυτά ήταν λάθος, και ο Γολγοθάς ήταν μια θέση κοντά στα γραφεία της εφορίας οπου εκεί υπήρχε και ένας σωρός από κρανία των εκτελεσμένων στασιαστών για λόγους εκφοβισμού. Στο κάτω-κάτω "τόπος" δεν σημαίνει αναγκαστικά "εξοχή" οπως φαίνεται στην πλειονότητα των εικονογραφιών.

 

Πηγή: http://www.askwhy.co.uk/christianity/0510Crucifixion.php#Golgotha

 

  
Συλλογισμός
Εάν λάβουμε υπόψη την βασική απαίτηση που είχαν οι εκτελεστές (Ρωμαίοι) από την διαδικασία της σταύρωσης, που ήταν «τρομοκρατήστε όσο το δυνατό περισσότερους και για όσο το δυνατό μεγαλύτερο διάστημα» μάλλον θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η θέση (ο Γολγοθάς) θα πρέπει να ήταν κεντρική μέσα στην πόλη. Δεν θα διαπομπεύανε κάποιον και θα τον κρεμάγανε στην εξοχή απ΄ όπου λίγοι περνούν. Δεν έπρεπε κάποιος να πάει στου διαόλου τη μάνα για να τρομοκρατηθεί! Ας θυμηθούμε τους ιστορικούς τόπους εκτελέσεων όπου η πρόθεση ήταν ανάλογη: Η πλατεία της Γρέβης στο Παρίσι, οι κατά τόπους πλάτανοι στις πλατείες της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας (πρβλ. Έκφραση « Χαιρέτα μου τον πλάτανο»). Aν η εκτέλεση είχε συμβεί αλλού ο παραδειγματισμός και τρομοκράτηση γίνονταν με επίδειξη των κεφαλιών των εκτελεσμένων πάλι σε κεντρικό μέρος.  (βλ. Εμφύλιος)

 

Πορίσματα
  1. Αν η απόσταση ήταν τόσο μικρή καταρρέει ο μύθος της οδού του μαρτυρίου (via dolorosa)
  2. Για τον ίδιο λόγο δεν υπήρξε ανάγκη επιστράτευσης του Σίμωνα του Κυρηναίου. Αν ο Σίμων ο Κυρηναίος ο γαιοκτήμονας (προφανώς μη Ιουδαίος, αλλά Λιβυος μετανάστης εργαζόμενος εις τον αγρόν του) αν και ηταν εορτή και ο οποιος κατά μυστηριώδη τρόπο είχε αποκτήσει έγγειο περιουσία (πβλ. «Τι κι΄αν εισ’ απ τη Λιβύη»).

 
 

Η προσήλωση

 
 
Προσηλώνω = καρφώνω και προσήλωση=το κάρφωμα (με την κυριολεκτικη εννοια). [1] Τα κειμενα της εκκλησιας αναφέρουν : "ηλοις προσηλώθη ο νυμφίος της εκκλησίας" (πλεονασμος αφου πρακτικα μονον "ηλοις" μπορεις να προσηλώσεις). Στην σταυρωση υπηρχε και προσδεση αλλα και διπλη μεθοδος: προσδεση και προσήλωση μαζι. Το θεμα ειναι που εμπαιναν τα καρφια. Σιγουρα οχι στις παλαμες οπως θελουν ολοι οι γνωστοι και αγνωστοι μετα Χριστον ζωγραφοι. Η περιοχη της παλαμης αποτελειται απο οστάρια (τα ματακάρπια οστά) που ειναι μηχανικώς αδύνατο να συγκρατήσουν και το πιο ελαφρό ανθρωπινο σώμα.
Τα χερια καρφωνώντουσαν στο διαστημα μεταξύ ωλένης και πήχεως λιγο πιο μεσα απο την θεση που φοραμε τωρα τα ρολογια χειρος. Ακομα και σ' αυτές τις περιπτώσεις μια υποστήριξη με σχοινιά μπορεί να ηταν απαραίτητη. Τα ποδια καρφωνωντουσαν με ενα η δυο καρφιά. Αν δουμε τις εικονες, το καρφι καρφωνωνταν στο κου-ντε-πιε (στο μετατάρσιο). Το πιθανότερο ομως ειναι να καρφωνωντουσαν πανω απο τα σφυρά στις δύο πλευρές του του καθετου στυλου του σταυρου
Σημ. [1] Με την μεταφορική εννοια "προσηλώνω", σημαινει στυλώνω το βλέμα με προσοχη σε καποιο σημείο, εστιάζω, σαν το βλέμμα να ηταν καρφωμένο και κατ΄ακολουθιαν προσέχω αδιαλείπτως. Από εδώ η "προσήλωση", παράδειγμα "ειμαι προσηλωμενος στα μαθηματα μου"
 
 
 
  Παράρτημα Α: Η διαδικασια της Σταυρωσης  
 

Αδικημα που επισυρει την ποινή του θανατου

  
  Οπου επεβαλετο ποινή θανατου σε μη Ρωμαιους πολιτες γινοταν δια σταυρώσεως. Ο χαρακτηρας της ποινης ηταν αποτρεπτικος, εκφοβιστικος εως τρομοκρατικος.

 

Δίκη απο Ρωμαίο Δικαστή

Μονον οι Ρωμαιοι σταυρωναν επισήμως. Πολλοι ασιατικοι λαοι (Ινδοι, Περσες) χρησιμοποιουσαν την σταυρωση για εκτελεσεις, αλλα οχι μετα απο δικη. Συνηθως μετα απο αποφαση καποιου μοναρχη, η ανωτατου κρατικου αξιωματουχου.
Οι εβραίοι λιθοβολούσαν. Η φράση "οι εβραίοι σταυρωσαν το Χριστο" ειναι μια ανιστορητη προταση. Οι αρχιερεις των εβραιων παρισταντο μονον ως πολιτική αγωγή στη δικη του Ιησού. Εξυπακούεται οτι εξεδιδετο μια καταδικαστική απόφαση. Η δικη στο σπιτι του Αννα (πεθερού του Καιάφα που ηταν ο αρχιερέας της Χρονιάς) ειναι αδυνατον να συνέβη. Ομως υπαρχουν πολλά κατάλοιπα απο αυτο το "συμβάν"

Προκαταρτική Μαστιγωση

Γινοταν για να μειωθει η αντισταση του καταδικου και να παρουσίαζει κακη εμφανιση στην διαρκεια της μεταγωγης του στον τοπο της εκτελεσης.

Συνταξη της "αιτιολογησης" της αποφασης

Η αιτία ήταν μια περίληψη της δικαστικής απόφασης, γραμμένη σε μια πινακίδα που κρέμονταν στο στήθος του κατάδικου. Σκοπός της ήταν να γνωρίσει το πλήθος τι έκανε ο κατάδικος για να τιμωρηθεί με σταύρωση. Στην περίπτωση της σταύρωσης του Ιησού όλες οι εικονογραφίες δείχνουν μόνο τον Ιησού να φέρει την "αιτίαν αυτού γεγραμμένην". Αυτό είναι παράλογο. Αιτία θα έπρεπε να φέρουν και οι άλλοι δυο ληστές. (Ο Λουκάς Κ. κγ στ.32 αναφέρει ήγοντο δε και έτεροι δύο κακούργοι συν αυτώ αναιρεθήναι). Η αίτια πρέπει να αναφέρονταν ολογράφως. Κάνεις δεν θα μπορούσε να ερμηνεύσει την σημαίνει ΙΝΒΙ. Το κείμενο της το οριζουν ρητά τα ευαγγέλια "Ούτος εστίν ο βασιλεύς των Ιουδαίων". Στα Λατινικά, Ελληνικά και Εβραϊκά.[Λουκ. Κεφ. κγ Στ.38] Το ΙΝΒΙ είναι μεταγενέστερη εφεύρεση.

Αναρτηση της ΑΙΤΙΑΣ στο στηθος του καταδικου

Ειναι φυσικο ή αναρτηση στο στηθος του καταδικου να γινει κατα την ωρα της συνταξης. Ωστε και κατα την διαδρομη προς τον χωρο εκτέλεσης η αιτια να ειναι αναγνωσιμη απο τους διαβατες. Εξ αλλου οι γραφεις του δικαστηριου δεν θα ακολουθουσαν τον καταδικο μεχρι τον τοπο σταυρωσης μονο και μονο για να γραψουν 3 φράσεις. Οι αρχιερεις το διαπιστωσαν εκεινη την στιγμη και ζητησαν απο τον Πιλατο να διορθωσει το κειμενο. Προφανως μιλαμε για το πλήρες κειμενο. Μη φαντασθειτε οτι του ζητησαν να γραψει ΑΕΙΝΒΙ (Αυτος ειπε ΙΝΒΙ).

Μεταγωγή του καταδικου στον τοπο της εκτέλεσης

Ο κατάδικος προσδενονταν στην οριζοντια τρραβέρσα και την κουβαλούσε μέχρι τον τοπο της εκτέλεσης. Η καθετη τραβερσα βρισκοταν μονιμα πακτωμενη στο τοπο της εκτέλεσης. Η ταβέρσα λειτουργουσε οπως σημερα οι χειροπέδες: Εμποδιζουν τον καταδικο να φυγει τρεχοντας. Στην περιπτωση του Ιησου ολες σχεδον οι εικονες τον αναπαριστουν να κουβαλαει ΟΛΟ τον σταυρό, συναρμολογημενο και πολλες φορες επιμελως λουστραρισμενο. Ατοπο για λογους που εξηγησα παραπανω. Η ταβέρσα ταλαιπωρει τον κατάδικο αλλα δεν τον κανει να πεφτει ουτε χρειαζεται να επιστρατευθει Λυβιος εργάτης να τον κουβαλήσει. Το καταδικο συνοδευαν οι δημιοι και οι στρατιωτες της φρουρας. Οι δημιοι κουβαλουσαν και τα απαραιτητα αντικειμενα: καρφιά, σφυριά και 2 μεγαλες διχάλες ανάρτησης.

 

Ειναι ενδεχόμενο στις περισσοτερες σταυρωσεις να υπήρχε και μια διαδικασια διαπομπευσης. Στον Ιησου ειχαμε κατι τετοιο. Ο ακάνθινος στέφανος (μιμηση του στέμματος των Βασιλεων του Ισραηλ) και η πορφύρα. Δεν ειναι απιθανο ο "στεφανος εξ ακανθών" να ηταν το πραγματικο στέμμα της Δαβιδικης οικογένειας που ο Ιησους ειχε ή φορουσε περιστασιακά.
Το στέμμα ήταν μια μετάλλινη (χρυσή ή χάλκινη) ταινία με 7 κάθετα τριγωνικά ελάσματα που λέγονταν άκανθες ή κέρατα (ενικος ο άκανθος βλ. [Μπαμπ σ.97]). Το στέμμα έδεναν στο μέτωπο τους οι βασιλείς του Ισραήλ (δηλ. ήταν "στέφανος μετ’ ακανθών" και οχι "εξ' ακανθών"). Η Αποκάλυψη αναφέρει [Αποκ 5:7] "το Αρνίον το εσφαγμένον το έχον κέρατα επτά, α εισι τα επτά πνεύματα του θεού" . Η παρουσίαση του Ιησού εστεμμένου εξυπηρετούσε καλύτερα τα ρωμαϊκά συμφέροντα ("αυτός είναι ο Βασιλιάς σας και εμεις τον εκτελούμε") και ασφαλώς ο Πιλάτος δεν θα είχε καμία αντίρρηση να του το φορέσουν. Δες διάφορες εικόνες του στέμματος του Δαβίδ. 1.  |  2. |  3. |  4. |  5. |  6. |  7. | 
Επισης οι στρατιώτες στα πλαισία του εμπαιγμού αρχισαν να παίζουν μπίζ με τον Ιησού. Αυτό ηταν κατι εκτος προγραμματος γιατι οι καταδικοι συνηθως δεν ηταν μάντεις. Η κοινή λογική λέει ότι αφού η εκτέλεση γινόταν για εκφοβισμό ο τόπος της εκτέλεσης πρέπει να ήταν κεντρικός και πολυσύχναστος. Σε όλη την διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας οι εκτελέσεις γινόντουσαν στις πλατείες στους ιπποδρόμους, αμφιθέατρα κλπ. Ο "κρανιου τοπος" του Ιησού ήταν στην ουσία "κρανίων τόπος" και κεντρικότατος. (βλέπε παραπάνω)

Κρέμασμα πάνω στο σταυρό

Τα 2 καρφιά των χεριών μπαίναν ενόσω ο κατάδικος ήταν ξαπλωμένος κατά γης. Δεν αφαιρούσαν τα σχοινιά πρόσδεσης γιατί χρησίμευαν σαν πρόσθετο υποστήριγμα. Τα καρφιά καρφώνονταν μεταξύ κερκίδας και ωλένης. Η τραβέρσα[3] με τον κατάδικο υψωνόταν με τα δίχαλα και ο κατάδικος κρεμιόταν πάνω στο κάθετο παλούκι του σταυρού σχηματίζοντας έτσι ένα ταυ Τ. Ένα μεγάλο καρφί η μια εγκοπή στήριζε το οριζόντιο και το κάθετο ξύλο. Τα καρφιά των ποδιών έμπαιναν μετά.
Η πινακίδα της αιτίας παρέμενε στο λαιμό του καταδίκου. Επρεπε να ηταν αναγνώσιμη. Δεν συνέτρεχε κανένας λόγος να την βγάλουν και να την κρεμάσουν ψηλότερα στο πάνω μέρος του σταυρού (που αλωστε δεν υπηρχε στους σταυρούς τύπου Τ). Στο βίντεο φαινεται καθαρά ποσο παράλογο είναι κατι τετοιο.
Η Σταύρωση ήταν το πιο αγαπημένο θέμα των ζωγράφων από το μεσαίωνα μέχρι και σήμερα. Έχω γράψει ηδύτερη μελέτη για το πως φαντάζονταν την σταύρωση οι ζωγράφοι του μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Η τρέλα πάει σύννεφο. Ένα μικρό δείγμα πρόσφατης παλαβομάρας μπορείτε να δείτε με κλικ εδώ

Σπάσιμο των ποδιών με σφυριά

Γινονταν για να επιταχύνουν τον θάνατο. Οι εβραίοι θεωρουσαν καταραμενο τον "επι ξύλου κρεμμαμενο". Ισως ο Πιλατος στα πλαισια μια τακτικης κατευνασμου των θρησκευτικων οξυνσεων να επετρεψε να τους πεθανουν ολους με σπασιμο των ποδιων για πιο γρηγορα λογω του Πασχα των εβραίων. Το σωμα δεν στηριζοταν στα ποδια και αυτη η σταση πληρους αναρτησης απο τα χερια δημιουργουσε ασφυξια.

Διαπιστωση του θανατου

Επειδή ο θάνατος επερχόταν από ασφυξία, δηλαδή η αναπνοή γίνονταν εμφανώς δύσκολη, το σταμάτημα της ήταν προφανές και η διαπίστωση του θανάτου δεν ήταν πρόβλημα. Το τρύπημα της πλευράς του Ιησού δεν ήταν η "χαριστική βολή" άλλα η παράταση του μαρτυρίου του, αφού παρείχε, μέσω του τραύματος, την ευχέρεια να γεμίσουν οι πνεύμονες με αέρα και ο κατάδικος να συνεχίσει να "ζει".

Αποκαθήλωση

Το αντιθετο της προσήλωσης. Παλι χρησιμοποιουσαν τα δίχαλα για να κατεβάσουν τον καταδικο. Το εβγαζαν απο την τραβέρσα; Αν δεν αναζητουσε το πτωμα του καποιος, τοτε το εριχναν με την τραβερσα στην fossa infamia: ενα ξεροπηγαδο μεχρι να σαπισουν. Αν οχι θα ανεθεταν στον συγγενή να τον ξεκαρφώσει. Δεν ειναι απολυτο οτι η αποκαθηλωση γινοταν μολις διαπιστωθει ο θανατος. Αν η σκοπιμοτητα εκφοβισμου ηταν εντονοτερη αφηναν τον καταδικο κρεμασμενο μεχρι να τον φανε τα ορνια ή τα σκυλιά.

 

Τον Ιησου ομως τον αποκαθήλωσαν στο πατ-κιουτ και τον εθαψαν μυστικά ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίας και ο Νικόδημος. Τωρα τι “μυστικά” αφου το εγνώριζαν 3 γυναίκες!(.... και φυσικά όλη η κουστωδία) Αποδειξη οτι μετά ετρεξαν να τον μυρώσουν. [4]
Εντυπωσιακή επισης ειναι η απουσια της μητέρας του Ιησού Μαριας (Μαριαμ) από ολες τις φάσεις της Συλληψης, Δίκης, Σταυρωσης, Αποκαθήλωσης, Εναφιασμού και Αναστασης στα 3 Ευαγγέλια.
Ολο το λογοτεχνικό αριστούργημα της Βυζαντινής Υμνολογίας, ο Επιτάφιος Θρήνος, είναι ένας γλυκός, τρυφερός μύθος. Ενας μύθος που δεν περιγράφεται κάν στα κανονικά ευαγγέλια και που δεν μπορούσε ποτέ να ειναι πραγματικότητα. Δες την σελίδα μου Τα περί επιταφίου ... Μύθος!.

 

 

  
 
ΕΙΚΟΝΕΣ
  
1
Ο Βασιλιάς Δαβίδ εστεμμένος. Το στέμμα φέρει κέρατα 7 και οφθαλμούς 7. Ο οφθαλμός ήταν το σημείο αρμογής της οριζόντιας λουρίδας με τα κέρατα. Μπορεί να έφερε και διακοσμητικούς πολύτιμους λίθους. Ο ζωγράφος, κατά πολύ μεταγενέστερος, αγνοούσε τον τρόπο κατασκευής του στέμματος.
2
Το στέμμα σαν αποκρηάτικο κοτιγιόν! Το στέμμα δένονταν και δεν τοποθετούνταν στο κεφάλι.Για να γίνει αυτό έπρεπε η ταινία να ακουμπάει στό μέτωπο. Το ιδιο προβλημα βλέπουμε και στην εικονα 6.
3
Εδώ τα κέρατα εμφανίζονται πιο μακρυά.
4
Παρατηρούμε πως και οι οφθαλμοί απεικονίζονταν σχεδόν πάντα στην οριζόντια λουρίδα του στέμματος. Οι οφθαλμοί κάλυπταν με διακοσμητικό τρόπο τις βιδες, καρφιά ή περτσίνια που ενωναν την οριζόντια ταινία μέ τις κάθετες ακανθες. Πιθανόν οι οφθαλμοι να ηταν χρυσές σφαίρες ή ήμιπολύτιμοι λίθοι.

 

5
 
6
Φυσικα ο συμβολικός χαρακτήρας του αριθμού επτά των ακανθων-κερατων ξεχαστηκε με το πέρασμα του χρόνου, ετσι που οι χαράκτες του μεσαίωνα να αδιαφορούν για τον αριθμο των ακανθών που ζωγράφιζαν σε καθε στέμμα.
7
Ακόμα κα οταν "εν κλίνη ασθενών κατέκειτο" ο βασιλιάς φορούσε το στέμμα.
 
Καταφαίνεται η απαιτούμενη εργασία χωρις να υπαρχει καποια σκοπιμοτητα.

Προφανής ή συγχυση μεταξύ συμβόλου και οργάνου εκτέλεσης.
Υποσημειώσες
1 άκανθος Η γλυπτή διακόσμηση του Κορινθιακού κιονοκράνου, που μιμείται το φύλλωμα του ομωνύμου φυτού.
2 πορφύρα

[Μπαμπ 1456] Το πορφυρό επίσημο ένδυμα των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Ηταν αδύνατο να βρεθεί ενα τέτοιο επίσημο ρούχο από τους στρατιώτες εκτος αν ο Ιησους φορουσε ή έφερε μαζί του ήδη καποιο ανάλογο το οποιο μπήκε αργότερα στον κλήρο. Δεν ειναι απήθανο κατά την σύλληψη του ο Ιησους να ετοιμαζε ενα πραγματικο πραξικοπημα. Ετσι μονο μπορει να δικαιολογηθουν τα εξης
  • Συνηχθη πασα η σπειρα δηλ. ολη η φρουρά της Ιερουσαλημ.
  • Προιστατο χιλιαρχος (ανώτερος αξιωματικος)
  • Ζητηθηκε προδότης (οχι για να υποδειξει ποιος ηταν ο Ιησους αλλα που ηταν ο Ιησους.)
  • Ερμηνευεται το ρηθεν υπο του Καιάφα "συμφέρει υπερ του λαού ένα απωλέσθαι". Δηλ. φορτώστε την προετοιμασια στον Ιησου για να μην αρχισουν ομαδικες εκτελεσεις οι Ρωμαιοι ως αντιποινα. Οι ενδειξεις ειχαν ηδη βαλει ψύλλους στα αυτιά των Ρωμαίων απο την εισοδο στην Ιερουσαλημ (των "βαϊων") και την επιθεση στους αργυραμοιβούς του Ναου.
Ο Ιησους μπορει να ηταν καταλληλα ντυμένος ως Δαβιδικός Βασιλιάς για την περισταση για να πεισει και να εντυπωσιασει το πληθος : Πορφύρα και Στέμμα.
3 τραβέρσα Δες την αποψη: Οτι ο καταδικος κουβαλούσε μονο το patibulum που πρέπει να είχε ο συγγραφεας της ΝΕΚΡΩΣΙΜΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ή ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΕΙΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ [ Νεκρ Σελ. 42]
“Οι την οδόν την στενήν βαδίσαντες, τεθλιμένοι πάντες οι εν βίω· οι τον σταυρόν ως ζυγόν αράμενοι, και εμοι ακολουθησαντες εν πιστει, δεύτε απολάβετε, α ητοιμασα υμιν βραβεία και στέφη τα ουράνια.”
4 Μαρκ 16:1 Διαγενομενου του Σαββατου Μαρια η Μαγδαληνη και Μαρια [η του] Ιακωβου και Σαλωμη ηγορασαν αρωματα ινα ελθουσαι αλειψωσιν αυτον [Μαρκ 16:1] Το Σάββατο και ιδίαιτερα του Πασχα ολα τα εμπορικα καταστηματα ειναι κλειστά. Διανυκτερευοντα φαρμακεια δεν υπηχαν τοτε. Η μαμά έλαμψε δια της απουσίας της.
5. Αννας

Ασκοπη η μετακινηση απο τον Αννα στον Καιφα. Η εκφραση που επεζησε μεχρι σημερα δηλωνει την γραφειοκρατικη μετακινηση σε ανευθυνο-υπευθυνους. Πολύ σωστά! Ουτε ο Αννας ουτε ο Καιάφας μπορουσαν να δικασουν. Μπορουσαν ισως να υποβαλλουν μονο ενα κατηγορητηριο-καταγγελια.

Το χαστουκι στο παλατι του Αννα που αναφέρει ο Ιωάννης [ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝ. Κεφ. 18 στ. 22-23] 22 ταυτα δε αυτου ειπόντος είς των υπηρετών παρεστηκώς εδωκε ράπισμα τω Ιησου ειπών? Ουτως αποκρίνη τω Αρχιερεί; 23 Απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς: Εί κακως ελάλησα, μαρτύρησον περι του κακού, ει δε καλώς, τι με δέρεις;

αφησε πολλα κατάλοιπα στις Ελληνίκες παραδόσεις Βλ. ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ [ΠολΠρδ Τομ. A. Σελ. 103 και 84 ΠολΠρδ Τομ. Β ]

184. Ό Κουτεντες

Ό Κουτεντές είναι ο Εβραίος που έδωκε ενα μπάτσο στό Χριστό, οταν έβαστούσε το σταυρό. Και γι' αύτο που έκαμε είναι καταδικασμένος νά ζει πάντα. Για νά σκοτωθει γκρεμίζεται κάθε τόσο από ψηλά βουνά, μα δεν παθαίνει τίποτα. (Πολλαχού)

Ή παράδοσις είναι διαδεδομένη απανταχού της "Ελλάδος, και χλευαστικώς Γέρο Κουτεντές λέγεται ο ύπέργηρως. Κατά παραλλαγήν (χιακήν ή έρμουπολιτικήν), δημοσιευθεΐσαν υπό Α. Κ. Χοΰμη (εν Νεοελλην. άναλέκτοις τ. Α' σ. 326), ό ραπίσας τον Χριστόν ήτο υποδηματοποιός, λέγεται Κουτεντές, και πλανάται εις τά όρη της Μαγνησίας, κρημνιζόμενος πολλάκις έκ του ύψους των βράχων, ίνα φονευθη. Αλλάς παραλλαγάς βλ. εν αρ. 185-187. Μετά την τυπωσιν δέ του κειμένου ελαβον και τάς έπομένας δυο. Ή πρώτη τούτων μοι άνεκοινώθη υπό Ανδρέου Καρκαβίτσα, ακούσαντος αυτήν παρά ναυτών, έχει δε ως έξης: «Στης Αττάλειας τά βουνά γυρίζει ό Κουτεντές. Έμπάτσισε τό Χριστό, κ' εκείνος τον καταράστηκε νά ζη ως τή Δευτέρα παρουσία. Οί Καστελλοριζίτες τον βλέπουν. Πρόβατο γένεται, άλογο, άνθρωπος, ό,τι θέλει. Οί άνθρωποι δεν τον φοβούνται. Έκεΐ πού άνάβουν φωτιες τις νύχτες, πάει κοντά και ρίχνει ξύλα. Αμα καταλάβει πώς τον φοβούνται φεύγει φωνάζοντας. «Χου! χού ! χού !» Ή δέ ετέρα υπό Δημοσθένους Χαβιαρά, συμαϊκή, έχουσα ως έξης «Ό Κουτέντές είναιν άνθρωπος μαλλιαρός κλουμπάρης. Όλο γυρίζει. Εΐναιν άπέθαντος. Κατοικά πάνω 'ς το Λωλλοβοϋνι. Την νύχταν έ'φτει φανάρι, έ'φτει φωτιά πάνω 'ς τό βουνό. Έχει κατάρα. Σαν ευρει κανέναν άθρωπο, ρωτα το «Πόσα χρόνια ναιν, άππ' ως έπέθανεν της Μαρίας ό ύγιός; Λέουν του τά χρόνια ποϋ βαστούμε, νά ποϋμε, χίλια ένίακόσια τρία. Ό Κουτεντές, σάν τά κούση, πιάνει τά κλάματα καί φωνάτζει. «Μάννα μου, και πόσω χρονών είμαι ό κακόμοιρος!» Χτυπειέται πλιόν καί δέρεται, καί φεύγει, και πααίννει καί φωνάτζει. «Μάννα μου, καί πόσω χρονών είμαι ό κακόμοιρος!» Μερικοί λεν πώς ό Κουτεντές εΐναι ό "Ιούδας, κ' έχει κατάραν ολον νά γυρίτζη γδυμνός καί νά μην πεθαίνη.»

Ώς μοί άνεκοίνωσεν ό κ. Χαβιαράς, Λωλοβοϋνι ονομάζουν οί Συμαϊοι «τό όρος της Λυκίας Χίμαιραν, όπερ έχον ήφαίστειον έπιστευετο πυρίπνουν υπό τών αρχαίων.» "Αλλά ποϋ έθετον οί αρχαίοι την φάραγγα Χίμαιραν, την έδραν τοϋ μυθικού θηρίου, δέν ειlvαι έξηκριβωμένον. Ή παραλλαγή τοϋ Καρκαβίτσα, ή λέγουσα ώς τόπον διατριβής τοϋ Κουτεντέ τά βουνά τής Άττάλειας καί ή ύπ' άρ. 186 ή θέτουσα τήν κατοικίαν αύτοΰ «'ς τήν κορφή τοϋ βουνοΰ ποϋ είναι άποπάνω από τά Μυρα,» είναι φανερόν δτι συμπίπτουσιν αναφερόμενοι εις τό αυτό όρος. «Οί κατά τά παράλια τοϋ Λωλοβουνιού εργαζόμενοι σπογγαλιείς,» προσθέτει ό κ. Χαβιαράς έν τή ανακοινώσει του, « μοί διηγούντο ότι παρετήρουν ενίοτε επί τοϋ όρους εκείνου φλόγα τήν οποίαν έλεγον φανάρι ή φωτιάν που αφτει ό Κουτεντές. » Τό φαινόμενον τοϋ αυτομάτου πυρός, οπερ καί τίνες τών αρχαίων άναφέρουσι, παρετηρήθη καί έξητάσθη καί υπό συγχρόνων επιστημόνων Παρατηρείται δε τουτο έν Γινάρ τάσ' (καιομένη πέτρα) υπέρ τήν πόλιν Ολυμπον τής Λυκίας, όπου θέτουσι τήν Χίμαιραν οί πλείστοι τών νεωτέρων

 
κουστωδία κουστωδία (η) {κουστωδιών} η επίσημη συνοδεία από ομάδα αστυνομικών και στρατιωτών που παρέχεται σε (συνήθ. δημόσιο) πρόσωπο (γενικότερε) η συνοδεία κάποιου, το σύνολο των ατόμων που τον ακολουθούν στις μετακινήσεις του: ~ χωροφυλάκων || κατέφθασε μαζί με όλη την ~ του || ~ παρατρεχάμενων. [ΕΤΥΜ. μτγν. < λατ. custodia < custos, -odis «φρουρός, φύλακας»].
     
 
Εκδοση 6 Εκτυπώσιμη - - Copyright © 2009 : Α. Στουγιαννιδης