14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.
Ιωάν. Κεφ. 1 στ. 14
Το σχόλιο «παρά πατρός» δινει την ερμηνεια για την χρηση του όρου μονογενής διότι ο όντως ο Γιεχωβάς ένα μονάκριβο γιό είχε πρό πάντων των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως αποδέχεται, έμμεσα, ότι δεν ήταν μονογενής «παρά μητρός». Αν ηταν μονογενής εκατέρωθεν το «παρά πατρός» περίττευε.
24 Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, 25 καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱόν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.
Ματθ. 1Κεφ. 1 στ. 24-25
Οι σύγχρονοι θεολόγοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αντιπαρερχόμενοι τα παραπάνω επίσημα χωρία των ευαγγελίων.
«Άλλωστε η Θεοτόκος ουδαμού της Αγ. Γραφής αναφέρεται, ότι υπήρξε μήτηρ άλλων τέκνων, και οι καλούμενοι αδελφοί του Κυρίου, Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων, Ιούδας και οι αδελφαί αυτού, η Μαρία και η Σαλώμη, κατά τον Θεοφύλακτον Βουλγαρίας, ήσαν συγγενείς της Παρθένου και υιοί άλλης Μαρίας».
Θρασύτατος ο Βούλγαρος, μετά απο 860 χρονια τουλαχιστον, ειχε ισχυρή αποψη
για το σόι του Γιαχβέ που εξεδιδε και πιστοποιητικα γεννήσεως.
Ακομη δε θρασύτερος ο Παναγόπουλος που τον επικαλλειται.
Η Ιστορια λεει οτι οι Βουλγαροι εκχριστιανίσθηκαν το 865.
«Τον εκχριστιανισμό των Μοραβών ακολούθησε εκείνος των
Βουλγάρων, τον οποίο επέβαλαν όμως τα βυζαντινά όπλα. Το 864, ο ηγεμόνας
τους Βόρις βαπτίστηκε και πήρε το όνομα Μιχαήλ. Ακριβώς όμως επειδή η στροφή
τους προς το Χριστιανισμό έγινε κάτω από στρατιωτική πίεση, το 866 ο ηγεμόνας
τους δε δίστασε να αλλάξει πολιτική και ζήτησε την αποστολή κληρικών από
τη Ρώμη και το φραγκικό βασίλειο».http://www.rhodes.aegean.gr/sxedia/grafdaskalou/rentiniotisD_E/E/Istoria
Τα μελη μυστικων εταιρειων και οργανωσεων αποκαλουνται μεταξύ τους αδελφοι. Ολοι οι χριστιανοι ονομαζονται δουλοι του Θεου ή του Χριστου. Οι συγγενείς ομως ονομαζονται με την σχεση συγγενείας ο πατηρ του ταδε , η πενθερά του Πέτρου, οι υιοί Ζεβεδαίου, η κόρη του Ιαειρου. Ο Ιούδας δηλώνει : «Ἰούδας, Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος, ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου, τοῖς ἐν Θεῷ πατρὶ ἠγιασμένοις καὶ Ἰησοῦ Χριστῷ τετηρημένοις κλητοῖς· 2 ἔλεος ὑμῖν καὶ εἰρήνη καὶ ἀγάπη πληθυνθείη.»(ΙΟΥΔΑ Επιστ. Κεφ. 1. στ. 1). Ο κ. Παναγόπουλος, την Παναγίαν του υπερασπιζόμενος, δεν αναφέρει ούτε ένα παράδειγμα άλλου «αδελφού» που δεν ήταν αδελφός.
Από το βιβλίο "ΑΝΤΙΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ ΟΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ" του Δ.Παναγόπουλου
Αλλά αν η Μαρία είχε τόσα παιδιά (τουλάχιστον έξι), θα δεχόταν να πάει στο σπίτι του μαθητή Iωάννη; (Ιω. ιθ' 26-27). Ασφαλώς ο Χριστός δεν θα επρότεινε κάτι τέτοιο. Ο Ιάκωβος και ο Ιούδας ονομάζουν τούς εαυτούς των «δούλους», όχι αδελφούς του Χριστού (Ιακ. α'1. Ιούδ. 1). Δεν ήσαν λοιπόν τέκνα της Μαρίας ήσαν «αδελφοί» του Ιησού σύμφωνα με τον νόμο. Άλλωστε η λέξη «αδελφός»* στην αγία Γραφή έχει ευρύτερη έννoια (Γέν. ιβ' ** 5. ιγ' 8.*** κθ' 12. Α' Παραλ. Χρον. κγ' 21-22).
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ & ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ π ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Οι αδελφοί του Ιησού δεν ήταν τίποτε κουτσούβελα να τα σέρνει στην αγκαλιά της η Μαριάμ. Ήταν ενήλικοι άνδρες και γυναίκες από 20 έως 32 ετών με οικογένεια και σπίτια δικά τους. Άρα δεν θα επιβάρυνε τον Ιωάννη παρά μόνο ένα πρόσωπο. Ο Ιωάννης δεν ήταν συγγενής του Ιησού και το σπίτι του θα ήταν ασφαλέστερο καταφύγιο. Οι Ρωμαίοι αφού καταδίκασαν τον Ιησού ως βασιλέα των Ιουδαίων ασφαλώς θα άρχιζαν να ψάχνουν και για τους πιθανούς διάδοχους, τους εξ αίματος συγγενείς. Αυτό φαίνεται από διάφορα χωρία των ευαγγελίων που αναφέρουν τον «φόβον των Ιουδαίων». Το «των Ιουδαίων» ήταν σαφώς «των Ρωμαίων» που άλλαξε, πολύ αργότερα με τις μεγάλες πλαστογραφίες του Ευσέβιου Καισαρείας. Το όλο συμβάν πάντως της ανάθεσης της φύλαξης της Μαριάμ στον Ιωάννη δεν πρέπει να έχει καμιά δόση ιστορικής αλήθειας. Το να την πήρε σπίτι του ο Ιωάννης είναι απόλυτα λογικό και πιθανό. Είναι πολύ λογικό την πρόταση να την είχε πει ο Ιησούς στον Ιωάννη άλλα όχι βέβαια πάνω στο Σταυρό όπου οι Ρωμαίοι θα τον άκουγαν οπωσδήποτε. Μια τέτοια ενέργεια θα ήταν άμεση κατάδοση της μητέρας του. Αν υποθέσουμε ότι η Μαριάμ παρίστατο δεν θα είχε ζητήσει και διακεκριμένη θέση λόγω συγγένειας προς τον σταυρωμένο, άλλα θα κάθονταν παράμερα σιωπηλή.
** 5 καὶ ἔλαβεν ῞Αβραμ Σάραν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὸν Λὼτ υἱὸν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶν, ὅσα ἐκτήσαντο, καὶ πᾶσαν ψυχήν, ἣν ἐκτήσαντο ἐκ Χαρράν, καὶ ἐξήλθοσαν πορευθῆναι εἰς γῆν Χαναάν.
***8 εἶπε δὲ ῞Αβραμ τῷ Λώτ· μὴ ἔστω μάχη ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ποιμένων μου καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ποιμένων σου, ὅτι ἄνθρωποι ἀδελφοί ἐσμεν ἡμεῖς.
**** καὶ ἀπήγγειλε τῇ Ραχήλ, ὅτι ἀδελφὸς τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἐστι καὶ ὅτι υἱὸς Ρεβέκκας ἐστί, καὶ δραμοῦσα ἀπήγγειλε τῷ πατρὶ αὐτῆς κατὰ τά ρήματα ταῦτα.
Τον αναφέρει ο Παυλος στην 1η Προς Γαλάτας Επιστολή του.
17 οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. 18 Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· 19 ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου. 20 ἃ δὲ γράφω ὑμῖν, ἰδοὺ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅτι οὐ ψεύδομαι. 21 Ἔπειτα ἦλθον εἰς τὰ κλίματα τῆς Συρίας καὶ τῆς Κιλικίας. 22 ἤμην δὲ ἀγνοούμενος τῷ προσώπῳ ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Ἰουδαίας ταῖς ἐν Χριστῷ· 23 μόνον δὲ ἀκούοντες ἦσαν ὅτι ὁ διώκων ἡμᾶς ποτὲ νῦν εὐαγγελίζεται τὴν πίστιν ἥν ποτε ἐπόρθει, 24 καὶ ἐδόξαζον ἐν ἐμοὶ τὸν Θεόν.
Αν ρωτήσουμε τον Βούλγαρο Ληξίαρχο Θεοφύλακτο ή «Θεοτούμπη» θα μας πει οτι ηταν αδελφός του Κυρίου απο άλλη μάνα και από άλλο πατέρα!