Απο το 300 πΧ και για τα επόμενα διακόσια χρόνια (μέχρι τις μεταρρυθμίσεις του Μαρίου το 107 π.Χ.), ο ρωμαϊκός στρατός οργανωμένος σε λεγεωνες , κοόρτες και σπειρες.
Η σπείρα (Λατ. maniple) αποτελείται απο τρεις γραμμες: την hastati = οι δορυφόροι, οι πρώτη γραμμή (πρβλ. πολέμησα στην πρώτη γραμμή), η principes=οι κύριοι, κεντρικοί, και οι triarii=τριτοι (κατι σαν τους αρχαίους Ελληνες οπλίτες). Οι γραμμές αυτές διακρίθηκαν από την εμπειρία και την το αξιόμαχο (ικανότητα να πολεμάς), Οι νεότεροι στρατιώτες τοποθετουνταν στους hastati, την πρώτη γραμμη. Όπου η αντίσταση ήταν ισχυρη αυτή η γραμμή οφειλε να υποχωρήσει και να αφήσει τους πιο έμπειρους στρατιώτες (principes) να πολεμήσουν. Με τη σειρά τους, οι principes θα μπορούσε να ζητήσουν την βοήθεια των σκλήροτράχηλων triarii εάν χειαστεί.
Η τελευταία αυτή κατάσταση οδήγησε την Ρωμαϊκή εφραση "ad triarios redisse", "ξεπέφτει στους triarii" δηλ. την τριτη γραμμή, που σημαίνει ότι «τα πράγματα είχαν έρθει σε απελπιστική κατάσταση», εχουμε πολλες απωλειες, καναμε πολλες υποχωρήσεις. Η σπείρα σε κάθε γραμμή γενικά παρατάσσεται με ένα διάστημα μεταξύ κάθε maniple και των γειτόνικων της σπειρών. Καθεμία από τις γραμμές της σπείρας προς τα εμπρός καλύπτουν τα κενά της πίσω γραμμής , έτσι ώστε υποχωρώντας τα στρατεύματα από τις εμπρός γραμμές α αποσύρονται χωρίς διατάραξη των πίσω τους.
Οι πηγές διαφωνούν κατά πολύ σχετικά με την δύναμη σε προσωπικό των σπειρών, αλλά γενικά αποδεκτός αριθμός είναι 20 γραμμες hastati και 20 γραμμές principes των με περίπου 120 ανδρες η καθεμιά και 20 δύναμη, και 60 γραμμές των "triarii», για συνολικά 6.000 άνδρες που απαρτίζουν μια λεγεώνα.
Η λεγεώνα περιλάμβανε επίσης μια σειρά από ελαφρώς οπλισμένους ακροβολιστές ονομαζόμενους velites και οπλισμένους με ακόντια (αυτοί προέρχονται από τα φτωχότερα στρώματα της ρωμαϊκής κοινωνίας, αντίστοιχοι με τους ψιλούς, η γυμνήτες των Αρχαίων Ελλήνων), λιγο ιππικό, και βοηθοί που προέρχονται από συμμάχους της Ρώμης (socii), καθώς και ένας μεγάλος αριθμός μη-μαχητών (βοηθητικών).
26 τότε ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν φραγελλώσας παρέδωκεν ἵνα σταυρωθῇ. 27 Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος παραλαβόντες τὸν Ἰησοῦν εἰς τὸ πραιτώριον συνήγαγον ἐπ' αὐτὸν ὅλην τὴν σπεῖραν· 28 καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν περιέθηκαν αὐτῷ χλαμύδα κοκκίνην,
Ματ. 27:27
600 ανδρες για να κοροιδεψουν ένα αιχμάλωτο στο λιθώστρωτο (προάυλιο του πραιτωριου) ειναι μάλλον υπερβολικός αριθμός. Ο Πιλάτος δεν ειναι δυνατον να επετρεψε τετοια κινητοποιηση χωρις αποχρώντα λογο. Πιθανον να φοβοταν επιθεση Ζηλωτων για την απελευθέρωσή του Ιησού.
15 ὁ δὲ Πιλᾶτος βουλόμενος τῷ ὄχλῳ τὸ ἱκανὸν ποιῆσαι, ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, καὶ παρέδωκε τὸν Ἰησοῦν φραγελλώσας ἵνα σταυρωθῇ. 16 Οἱ δὲ στρατιῶται ἀπήγαγον αὐτὸν ἔσω τῆς αὐλῆς, ὅ ἐστι πραιτώριον, καὶ συγκαλοῦσιν ὅλην τὴν σπεῖραν· 17 καὶ ἐνδύουσιν αὐτὸν πορφύραν καὶ περιτιθέασιν αὐτῷ πλέξαντες ἀκάνθινον στέφανον, 18 καὶ ἤρξαντο ἀσπάζεσθαι αὐτόν· Χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων· 19 καὶ ἔτυπτον αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλάμῳ καὶ ἐνέπτυον αὐτῷ, καὶ τιθέντες τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτῷ.
Μάρ. 15:16
Μισ περιεργη παλι χρήση του «ασπάζομαι» εχει την εννοια του προσαγορευω, χαιρετώ. Αν το ερμηνεύσουμε οτι τον φιλουσαν 600 φιλήματα + 1 του Ιουδα ειναι πολλά και απαιτουν πολυ χρονο.
3 ὁ οὖν Ἰούδας λαβὼν τὴν σπεῖραν καὶ ἐκ τῶν ἀρχιερέων καὶ Φαρισαίων ὑπηρέτας ἔρχεται ἐκεῖ μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων καὶ ὅπλων. 4 Ἰησοῦς οὖν εἰδὼς πάντα τὰ ἐρχόμενα ἐπ' αὐτὸν, ἐξελθὼν εἶπεν αὐτοῖς· Τίνα ζητεῖτε;
Ιωάνν. 18:3
Εδω μιλάμε για τρελλά πραγματα. Ο ψαράς καταδοτης εμφανίζεται ως «λαβών την σπείραν». Σαν, δηλαδή αυτος να αποφάσιζε. Το ορθον θα ήταν «οδηγησε την σπειρα».
Το «ἐκ τῶν ἀρχιερέων καὶ Φαρισαίων ὑπηρέτας» ειναι προφανώς εμβολιμο προκειμενου να ενοχοποιηθουν παλι οι εβραίοι. Δεν εφθαναν 600 εμπειροπολεμοι οπλισμενοι Ρωμαίοι στρατιώτες και ζήτησαν ενισχύσεις απο τους κατακτημένους Εβραίους; .
Ἡ οὖν σπεῖρα καὶ ὁ χιλίαρχος καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν Ἰουδαίων συνέλαβον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔδησαν αὐτὸν, 13 καὶ ἀπήγαγον πρὸς Ἅνναν πρῶτον· ἦν γὰρ πενθερὸς τοῦ Καϊάφα, ὃς ἦν ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου.
Ιωάνν. 18:12
1 Ἀνὴρ δέ τις ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατοντάρχης ἐκ σπείρης τῆς καλουμένης Ἰταλικῆς,
Πράξ. 10:1
Οι λέγεώνες ειχαν ονοματα οχι οι σπείρες.
30 ἐκινήθη τε ἡ πόλις ὅλη καὶ ἐγένετο συνδρομὴ τοῦ λαοῦ, καὶ ἐπιλαβόμενοι τοῦ Παύλου εἷλκον αὐτὸν ἔξω τοῦ ἱεροῦ, καὶ εὐθέως ἐκλείσθησαν αἱ θύραι.31 ζητούντων δὲ αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἀνέβη φάσις τῷ χιλιάρχῳ τῆς σπείρης ὅτι ὅλη συγκέχυται Ἱερουσαλήμ·
Πράξ. 21:31
Ετσι γλυτωσε ο Παυλος απο ενα γερό χερι ξυλο και ισως εσωσε και το κεφάλι
του. Αλλου αναφέρεται ως Ρωμαίος Πολίτης. Εδώ το ξεχνάει και στο στ. 39
εἶπε δὲ ὁ Παῦλος· Ἐγὼ ἄνθρωπος μέν εἰμι Ἰουδαῖος Ταρσεὺς, τῆς Κιλικίας
οὐκ ἀσήμου πόλεως πολίτης· δέομαι δέ σου, ἐπίτρεψόν μοι λαλῆσαι πρὸς τὸν
λαόν.
H Ταρσός ηταν κοντά στή Σημερινή Μερσινα απεναντι απο την Κύπρο. Η Ιουδαια ηταν μια μικρή επαρχια μιλια νοτιοτερα. Ηπαλαιστίνη δεν ηταν καμιά αυτοκρατορια. Ο Ταρσεύς πως ήταν Ιουδαίος;
1 Ὡς δὲ ἐκρίθη τοῦ ἀποπλεῖν ἡμᾶς εἰς τὴν Ἰταλίαν, παρεδίδουν τόν τε Παῦλον καί τινας ἑτέρους δεσμώτας ἑκατοντάρχῃ ὀνόματι Ἰουλίῳ σπείρης Σεβαστῆς.
Πράξ. 27:1
Οι λέγεώνες ειχαν ονοματα οχι οι σπείρες.